Boş yuva sendromu, ebeveynlerin işlevlerinin rolünün kaybedilmesi, çocukların evden ayrılması, okula gittiklerinde, evlendiklerinde ya da yalnız yaşamak için gittiklerinde ortaya çıkan aşırı ıstıraplarla karakterizedir.
Bu sendromun kültüre bağlı olduğu düşünülmektedir, yani, özellikle kadınların, özellikle kadınların çocuk yetiştirmeye adanmış olduğu kültürlerde, evlerini terk eden kadınlar için daha çok acı çeken ve yalnızlık gösteren kadınlar hayatınızda iş ve diğer faaliyetler var.
Çocukların evden ayrılma dönemindeki insanlar, yaşam döngüsünde, emeklilik ya da kadınlarda erken dönemlerdeki menopoz gibi diğer değişimlerle karşı karşıya kalmaktadır. Bu durum, depresyon duygularını ve düşük özsaygı duygularını arttırabilir.
İşaretler ve belirtiler nelerdir
Boş yuva sendromundan muzdarip anne babalar genellikle bağımlılık, ıstırap ve hüzün belirtileri, depresif belirtiler, bakım verenlerin rolünü kaybetme, özellikle de yalnızca çocuk yetiştirme hayatlarını adayan kadınlarda görülür. Onları görmeleri çok zor. Üzüntüyü depresyondan nasıl ayırt edeceğinizi öğrenin.
Bazı araştırmalar, annelerin çocuklarının evlerinden ayrıldıklarında anne-babalarından daha fazla acı çektiklerini, çünkü kendilerine daha fazla bağlı olduklarını, kendilerine olan saygısını azalttıklarından, artık yararlı olmadıklarını düşündüklerini ileri sürmektedirler.
Yapılacak Şeyler
Çocukların evi terk ettiği sahne, bazı insanlar için çok zor olabilir, ancak durumla başa çıkmanın bazı yolları vardır:
1. anı kabul
Çocukların evden ayrılmaları kabul edilmeli, bu aşamaya bakılmaksızın, ailelerini terk ettiklerinde sahnenin kendisi ile birlikte. Bunun yerine, ebeveynler bu değişim döneminde çocuğa yardım etmeli, böylece bu yeni aşamada başarılı olabilir.
2. Kişiyi koru
Çocuklar artık evde yaşamalarına rağmen, bu, ebeveynlerin evine devam etmeyecekleri anlamına gelmez. Ebeveynler ayrı yaşarlar, ziyaret eder, telefon görüşmeleri yaparlar ya da yürüyüşleri bir araya getirse bile çocuklarına yakın kalabilirler.
3. Yardım isteyin
Ebeveynler bu aşamanın üstesinden gelmeyi zor buluyorlarsa, aileden ve arkadaşlarından yardım ve destek almalıdırlar. Bu sendromlu insanlar tedaviye bile ihtiyaç duyabilirler ve bunun için bir doktor veya terapist aramalıdırlar.
4. Uygulama etkinlikleri
Genel olarak, çocukların evde yaşadığı dönemde, ebeveynler yaşam kalitesini biraz kaybederler, çünkü sevdikleri bazı aktivitelerden vazgeçerler, bir çift olarak daha az kaliteli zamana ve hatta kendileri için zamana sahiptirler.
Böylece ekstra zaman ve daha fazla enerji ile konjugatta daha fazla zaman geçirebilir veya spor salonuna gitmeyi, resim yapmayı veya müzik aleti çalmayı gibi ertelenen bir aktiviteyi gerçekleştirebilirsiniz.
